Verslag NK 2-Takt IAME 2018 race 2 Emmen

Voor mij is het “schoolpleinachtige” deel voor de horeca een ontmoetingsplaats voor jong en oud. Het deel waar je iedereen tegenkomt en waar de ons kampioenschap kenmerkende sfeer wordt uitgedragen. Iedere deelnemer die naar en van de baan loopt passeert het plein, iedere toeschouwer bevindt zich hier regelmatig. Het is dan voor de neutrale observeerder een lust voor het oog om dit te aanschouwen. Zoals iemand me zei; “wat gaat iedereen hier geweldig met elkaar om, “high fives”, “boxes” andere vormen van verwelkoming, het is allemaal aanwezig”. Dan realiseer je je als organisatie hoe mooi het organiseren van een wervelend kartkampioenschap kan zijn. Een waar kartfestijn, een feest om mee te mogen maken.

Ja, het gebeurt uiteindelijk op de baan. En daar hadden we vandaag niet over te klagen. Zinderende spanning is alle races, dat bepaalde het beeld deze dag. Het weer was dit weekeinde wisselend, met afwisselend druilerige regen en droog op de zaterdag en stralende omstandigheden op de zondag. Zie dan je kart maar eens af te stellen. Dat gegeven bepaalde het beeld op de zaterdag in de paddock. Koortsachtig de juiste afstelling zoeken. Het resulteerde soms ook in een gok met banden en het mede daardoor maken van de juiste of verkeerde keus. Maar maakt dat de sport niet zo mooi?

We mochten opnieuw een groot aantal nieuwe rijders verwelkomen, die samen met de gevestigde orde hun beste kartbeentje voor zouden zetten. Het zorgde voor een ander, interessant beeld op de baan. De races waren fair and square, opnieuw binnen de context zoals we deze graag zien, waar sportiviteit de boventoon voert.

Klasse Mini Parilla

Om maar met de deur in huis te vallen. Nathan Ottink was vandaag ongenaakbaar. De jongeling stuurde strak en was bloedsnel. Niet te houden voor de groepen die zich in de twee kwalificatieheats en finale telkens achter hem vormden. Soeverein is denk ik het juiste woord.
Nathan was in rondetijden nagenoeg gelijk aan de achtervolgers. Maar als de koploper iets sneller is  en foutloos rijdt, zie dan als achtervolger maar eens bij te blijven. Zeker ook als er in de groep waarin je je telkens bevindt enthousiast gestreden wordt om iedere meter.

Amaury Meertens, Angelo Meli en Tristan Kroone zijn toch niet de eerste de besten, dat weten we ondertussen haarfijn. Zij streden zo gaaf, zo mooi, zo sportief om de twee resterende podiumplekken. Tristan leek in de finale het podium te halen. Mogelijk wat zenuwen, of een klein “momentje”, ik weet het niet, maar Tristan viel terug naar plaats vier in de laatste ronde, laatste bocht. Mogelijk wat teleurstelling bij deze snelle rijder. Maar jongen, kop op, wat was je sterk.
Dit houdt in dat Amaury en Angelo de plaatsen twee en drie voor zich op zouden eisen. Amaury is een vaste podium kandidaat en maakte dat vandaag ook weer waar. Angelo had minder gelukkige kwalificatieheats via de plaatsen vier en acht, maar wist in de finale toe te slaan. 
Dit zegt ook weer iets over de sterkte van de rijders in de breedte.

Eerlijk gezegd hadden ook de nummers vijf tot en met twaalf zomaar op het podium kunnen staan. De namen vraagt u? Wel Julian Kamen, Milan Kok, Sascha van ’t Padbosch, Sam van Voskuilen, Gabriel Bektas, Rene Lammers en Liam Verbeeck. Ze kenden allemaal een piekmoment met een of twee goede resultaten voorin, maar ook door uiteenlopende oorzaken een mindere heat.

Achter deze groep streden Liam Gulpen, Julian Jaegers, Henk Vuik en Maxim Horyon hun eigen interessante gevechten uit. Mooi om deze youngsters iedere heat om de overwinning in hun groep te zien racen. De juiste spirit zal ook hen snel naar voren brengen.

Klasse X30 Cadet

Zeker een van de spannendste klassen vandaag.
Vier rijders waren zooo aan elkaar gewaagd; Luuk Neessen, Brent Raghoebarsing, Senna van Soelen en Youri Bonte. Ze vochten twee kwalificatieheats om de pole voor de Finale. Luuk Neessen kwam wel erg sterk voor de dag. De begeerde overwinning kwam deze dag steeds dichterbij. In de heats was er geen kruid tegen hem gewassen. Van meet af aan telkens de kop, resulterend in winst.
Senna was in heat 1 minder gelukkig met een zevende plaats, maar herstelde dit in heat 2 met een tweede stek. Brent reed strak naar twee en drie. Koploper in de tussenstand Youri reed mogelijk zijn  lastigste wedstrijd dit seizoen met de plaatsen drie en zes in de heats.
Voeg hieraan toe de coming rijders Vica Schledz met vijf en vier, Esmee Kosterman met vier en vijf en Riemer Blonk met zes en zeven, en je ziet a) dat het mega spannend in de heats was en b) dat het mega spannend zou worden in de finale.

Een finale waarin Luuk Neessen tot twee ronden voor het einde rechtstreeks naar de winst leek te racen. Op korte afstand weliswaar gevolgd door Brent, Senna en Youri, maar toch zo constant dat “ze” er niet bij kwamen. Ja, tot twee ronden voor het einde. De achtervolgers vonden bij het ingaan van de een na laatste ronde de aansluiting bij Luuk. Mogelijk wat zenuwen als je nog maar twee ronden van je eerste overwinning verwijderd bent? Enfin, je vraagt je dan af hoe het die laatste twee ronden zal vergaan. Wel Luuk hield op een knappe manier stand, totdat de laatste, erkend lastige, kombocht opdoemde. Luuk naar buiten sturend voor een snelle exit, Brent die ervan profiteerde door rechtdoor te sturen. Beiden raakten elkaar in de bocht met als resultaat dat Luuk terugviel en Brent de winst pakte voor Youri en Senna. Vanwege een penalty viel Brent terug naar drie en ging de winst naar Youri, met Senna (erg bekeken gereden) op drie. Luuk’s motor was onwillig, Vica passeerde hem op het rechte stuk, waarna Esmee en Riemer, die het mooi met elkaar aan de stok hadden de uitslag compleet maakten.

Klasse X30 Junior

Damn wat een spanning kenmerkte deze klasse. Superstar(t)s, heerlijke gevechten, mooie inhaalacties, de jongelingen legden al dit moois aan de dag en haalden alles uit de kast om hierdoor een goede score mee naar huis te nemen. 
De rijders die in de kwalificatieheats de dienst uitmaakten waren Luca Nieuwenhuizen, Yani Stevenheydens, Bjarne van der Linden, Dinand Dokkum, Dani Prins, Jarno Sutens en Beau Heijmans.
Luca reed de sterren van de hemel in de kwalificatieheats en pakte met zijn prachte geel-zwart-witte kart twee keer een zwaar bevochten overwinning. Beau Heymans zag een mooie plek in rook opgaan toen hij in de eerste heat langs de baan bleef staan. Yani zat telkens dicht bij Luca, op het vinkentouw zogezegd. De andere genoemde rijders haalden nagenoeg evenveel punten via het “verdelen” van de betere plaatsen.
Dat de kwalificaties geen garantie zijn voor de winst of een andere goede plaats in de finale merkten nagenoeg alle rijders. Luca was gedoodverfde favoriet. Hij moest in de finale echter zijn meerdere erkennen in Yani Stevenheydens, die daardoor de winst naar zich toe trok. Beau Heymans nam “zijn plaats op het podium” weer in via een prachtige inhaalrace, resulterend in de vierde plaats. Een plaats die de derde werd vanwege een straf voor Jarno Sutens. Georgina Driessen overtrof zichzelf. Negen en 10 in de kwaliheats, een super vijfde plaats in de finale. Een rijder met een geweldige score in de kwaliheats, Bjarne Vander Linden nam plaats zes voor zijn rekening, in de top tien gevolgd door Dani Prins, snelle lady’s Sita Vanmeert en Senna Rodijk en Mike de Zwart. Dinand Dokkum werd ook wat teruggeworpen door een penalty. Een top tien notering werd het daardoor net niet. De elfde plaats was voor hem. Guillermo van Pamelen reed voor het eerst in de klasse. De kampioen Formula Honda 9PK en erkend snelle huurkartrijder moest duidelijk nog even wennen aan de snelheid en het hoge niveau. De twaalfde plaats smaakt naar meer. Laurens Steijger, Zico Gareman, Quinten de Wit, Shayne van Kersbergen en Alessio Bender reden sterk,maar  kwamen in de finale door wisselende omstandigheden  niet verder dan de plaatsen 13 t/m 17.

Klasse X30 Senior

De Nederlandse en Belgische karttop was present om in Emmen opnieuw een weergaloze strijd aan de toeschouwers te presenteren. Een strijd die gepaard ging met prachtige rijtechnieken en de mooiste inhaalacties. Wat kun je als organisatie anders dan blij zijn met deze groep rijders. We lopen lang in de karting mee, hebben veel meegemaakt. Maar een groep als deze zie je zelden. Kameraadschap gepaard gaand met messcherpe duels op de baan. Zo kan het ook, zo hoort het.

Het is bijna ondoenlijk om deze groep in sub-groepen in te delen. Zeker ook omdat de uitslag van de finale wel wat zand in de ogen kan strooien in de waardering en prestaties van rijders over de hele dag gezien. Kijk bijvoorbeeld naar Milo Ligtelijn en Lorenzo Stolk. Bij de voorste plaatsen in de kwalificatieheats, maar in de finale teruggeworpen naar 10 en 7. De verschillen zijn minimaal, microtisch (woord bestond niet, nu wel en voor superkleine verschillen. Mag iedere site lenen hoor ). Het gaat om iedere duizendste van een seconde, iedere centimeter. Een penalty voor een losse bumper is dan al funest. (Waarover in de komende aankondiging Venray meer).

Als je Nick Smit heet en de eerste heat wint, dan weet je dat vorenstaande ook vooral op jou van toepassing is. Het kwam niet aanwaaien, want Nick kreeg felle tegenstand van o.a. Yarne Goovaerts, Milo Ligtelijn, Lorenzo Stolk,  Frank Postema (die zijn draai met de IAME duidelijk begint te vinden), Niels Koolen, Larissa Tabak, Mark Smit en de op zijn thuisbaan geweldig presterende Mike Onstenk, om er een aantal te noemen. En dan weet ik meteen dat ik de overige toppers tekort doe, ik weet het. Deze herstelden de schade in heat twee, gewonnen door Joey van Splunteren, Yarne op twee, Lorenzo op drie, Nick op vier en Niels op vijf. Het viel me op dat Yarne een aantal geweldige inhaalacties etaleerde en super gemotiveerd aan de finale zou beginnen.
Echt, ik wist vaak niet waar te kijken, overal was het geweldig om te kijken. Ook naar bijvoorbeeld de strijd in de achterste regionen - als je daar al van kunt spreken in een homogeen veld -waar een Rookie als Louis Fenijn, voor de eerste keer bij ons, zich dapper weerde.

Dan kijk je reikhalzend uit naar de finale. En dat was geen vergeefse moeite. Yarne en Nick waren na de heats gedeeld eerste in de tussenstand en vulden de eerste rij. Direct gevolgd op de tweede startrij door Lorenzo en Milo. En dan brandt de strijd los. Een groep van twintig rijders door die eerste bocht. Compleet en ongeschonden de race in. Dan juicht je liefhebbershart en gaat je adrenaline ook als toeschouwer stromen. Hoe moet dat dan daar op die baan wel niet zijn. De tussenstand na de heats werd ook hier omgegooid, rijders kwamen naar voren, rijders vielen terug. Het is bekend, wil je Joey verslaan dan moet je van heel goede huize komen. Wel Yarne en Nick, “need I say more”? dacht het niet.
Yarne vloog met Nick en Joey op zijn bumper naar en over de streep, nadat er in de laatste bocht nog de nodige inhaalpogingen waren ondernomen. 
Henkie Kalteren en Kevin Stehouwer had ik nog niet genoemd. Beoefenaars van The Art of Racing. Ongelukkig waren ze in de kwaliheats. De resultaten kwamen toch in de finale. Henkie op vier, Kevin op vijf.

Er waren vandaag vijf Rookie rijders actief in het sub-klassement Rookie. De winst was voor Kevin Stehouwer, met op twee en drie Daan Steenman en Larissa Tabak.

Klasse Super Shifter

Je voelt het, je merkt het, de klasse X30 Super Shifter zit in de lift. 
Vandaag spitste de strijd aan kop zich vooral toe op Roy Bakker en Sam Claes. Wat Sam ook probeerde, hoe goed hij ook stuurde, Roy Bakker reed drie keer naar de winst. Roy is een van de beste schakelrijders. Dat kwam er in Emmen ook weer uit. Als je Sam kunt verslaan heb je wat in je mars. 
Sam op zijn beurt wist rijdend in de groep met Ted Monfils, Sebastiaan Koppenol, Jentsen Adriaenssen en Milan de Laet deze mannen van het lijf te houden. Hard werken bracht resultaat.
Ted Monfils reed twee keer naar drie, wat de hoop op een podiumplaats versterkte. In de finale mocht het niet zo zijn. Een aanvaring met Sebastiaan wierp hem uit de strijd, wat eigenlijk voor beiden gold.
Jentsen wacht nooit af, pakte zijn kans en vloog naar drie, direct gevolgd door de geweldig ontwikkelende Milan de Laet.
Sikko Oosterhof en Erik Hellemans maakten elkaar het leven spreekwoordelijk zuur. Vechtend tot en met in de kwalificatieheats. Sikko pakte in de finale nog die mooie vijfde plaats, terwijl Erik de finish in de finale niet haalde.

Dan zit het weekeinde er al weer op. De thuisrit was geen straf, er kon lekker nagenoten worden van een topdag.

Over twee weken is het al weer tijd voor de derde wedstrijd, op de vernieuwde baan van Raceway Venray. Een weekeinde waar we enorm naar uitzien. Tot dan op 30 juni en 01 juli!